De Barre 2018

Nadat Kees en Matthieu waren gefeliciteerd met hun lustrum van het fenomeen “ De Barre”, (waarbij Jan Willem ook bij alle 5 erbij was (redactie)) zijn 8 mannen vertrokken vanaf het clubhuis. Menig deelnemer had op voorhand al gezocht op camping beheerder met de namen Gerard en Joke; schijnbaar is er een grote behoefte aan het op voorhand bekend zijn van de verblijfslocatie. Dit tot grote schik van Kees en Matthieu die al hebben gezegd een eventuele volgende keer nog minder informatie te zullen verstrekken.

Over dijkjes en landswegen waarbij de hoeveelheden rivieren, kanalen, sloten en plassen ontelbaar leken vorderde de reis voorspoeding. Ook het aantal pontjes om deze waterwereld te doorkruisen was duizelingwekkend. Op de lunchplek aangekomen begon het barre gedeelte van de reis. In Vinkeveen hebben we aangelegd bij een restaurant met als leus “ tapas aan de plas“. Als ze 50 gasten zouden hebben, en je schiet er een kanon af raak je nog niemand, toch vond de serveerster het nodig om zich te verontschuldigen voor het feit dat ze slechts 4 gaspitten hadden. Wij vroegen ons af hoe doen ze dat als de de “hut“ vol hebben met gasten.

Bij vertrek bleek de motor van Timon niet meer te starten, met behulp van startkabels van Christ hebben we motor weer aan de praat gekregen. Toch bleek bij aankomst op de camping “de Boekel“ in Akersloot de accu het begeven te hebben. De ANWB werd ingeschakeld waarbij de volgende dag s’middags het probleem verholpen was en Timon ons tegen de klok in is nagereden op de tocht.

Maar eerst nog even terug naar de camping, gelegen in een gebied met water, vogels, ezels, konijnen, schapen, vuilverbrandingsovens en aanvlieg- en vertrekroutes van Schiphol. We werden  hartelijk ontvangen door Gerard. Hij wees ons de kampeerplaatsen waar wij net voor het donker de tenten hebben opgezet. Na het warm eten (waar ik verder niet te veel over uit wil weiden, dit zou het karakter van de Barre namelijk teniet doen), verzorgd door Gerard en Joke was het ondertussen donker en hadden Kees en Matthieu natuurlijk houthaard geregeld voor een heerlijk fik. Het vuur kon worden gemaakt in een soort verlaagde kruiwagen die dienst deed als vuurkorf. Uit de caravan achter ons komt op een gegeven moment een man naar buiten met gitaar en mondharmonica en speelt voor ons de nodige liedjes uit de oude doos. Kees licht nog toe: “wat wij niet allemaal uit de kast halen om het jullie naar de zin te maken“. Na de nodige drank en slappe klets zijn 8 bikkels in hun tentje gekropen en hebben de koude nacht getrotseerd.

De volgende ochtend zijn we na een “sober“ ontbijt  met 7 personen (Timon zou later aansluiten) gestart aan een rondrit door Noord Holland, we hebben hierbij diverse dorpen aan gedaan en hebben een route afgelegd van oost naar west, van het IJsselmeer naar de zee. In Hoorn hebben we aangelegd voor de koffie. In het café trok een spreuk op de balklaag onze aandacht: “ Niet iedere zeiler is een rietzeiler “  Waarbij de rietzeiler een jongen is die een meisje mee het riet in neemt. Weer wat geleerd!

Na een late lunch, te danken aan het sobere ontbijt, waarbij Timon weer aansloot hebben we onze tocht voortgezet. Gerard werd nog gesommeerd om een fleece deken aan te schaffen om het geluid in zijn tent te reduceren.

Hierna hebben we op de camping een warme maaltijd genuttigd die werd afgesloten met ijs, dit om in de sfeer te blijven van de Barre. Het vuurtje werd weer aangestoken en bij veel wind ging er die avond meer hout doorheen als de avond van te voren. De kou had zijn uitwerking op de deelnemers wat inhield dat we met zijn alle bijtijds in onze slaapzak lagen. De volgende ochtend werden we wakker in een wereld van sneeuw en ijs, wederom geregeld door Kees en Matthieu. Na het ontbijt hebben we afscheid genomen van Gerard en Joke en zijn we aan de terugreis begonnen. We kwamen onderweg dicht langs Schiphol waar Kees en Matthieu geregeld hadden dat er zowel stijgende als dalende toestellen te zien waren. Alleen jammer dat het sportvliegtuigje met de banner “De Barre 2018“ vanwege de sterke wind niet kon opstijgen. De heren hebben hier hun verontschuldiging voor aangeboden aan de groep. De zondag was een koude maar zonnige dag, waarbij we over diverse dijkjes en onttelbare pontjes weer in het ‘Brabantse’ zijn beland. De tocht was dermate bar dat slechts 4 deelnemers weer aankwamen bij het clubhuis.

Graag tot volgend jaar jongens.

Jan Willem