Sleuteldag

Sleuteldag bij Quispel Motoren

En zo waren we ook dit jaar weer te gast bij Timon en Jarno, om niet op maar “onder” de motoren te verkeren. Dit jaar was ik niet de enige die op zaterdag moeite heeft om z’n bed uit te komen bleek bij aankomst, want ik was rond tien uur de 4e die aanwezig was. Maar in het verdere verloop van de voormiddag bleken velen de weg naar Quispel Motoren in Deurne nog steeds te kunnen vinden.

Met name Jarno heeft op deze sleuteldag traditioneel de handen vol. Zo moest hij ons er regelmatig aan herinneren dat het de bedoeling was dat wij zouden sleutelen en niet hij. Verder moet hij met enige regelmaat blunders zien te voorkomen of schade herstellen die we goedbedoeld hebben aangericht. Zo was er deze keer een “klepdekselboutdraadgat” waar de draad niet meer voldoende bleek te zijn. Als je dat thuis overkomt weet je je geen raad, maar Jarno boort het gat wel even uit en zet daar een “dingetje speciaal” in dat zichzelf in het uitgeboorde gat vast zet en tevens nieuwe draad bevat om de originele bout weer vast te kunnen draaien. Jarno is “Officièller BMW Motorrad Zoeper-montör” of zoiets (weet niet meer precies wat er op het certificaat stond dat boven de werkbank aan de muur hing) en dan kan je natuurlijk wel wat!

Zelf was vóór deze dag er al achter gekomen dat een gaskabeltje wisselen toch iets meer inhoudt dan “gewoon aan beide kantent effe losmaken en huppakee”. De kabel vertoonde wat slijtage bij de gashandle en moest worden vervangen, dus dat was de ideale klus om vandaag aan te pakken. Allereerst blijk je niet alleen de “tupperware” kappen aan beide zijden te moeten verwijderen (nadeeltje van de RT waaraan ik inmiddels ben gewend), maar blijkt dat ook de benzinetank moet worden gedemonteerd. De gaskabel blijkt van de gashandle allereerst naar de linker “carburateur” (het is eigenlijk geen carburateur i.v.m. de injectie, maar hoe noem je zo’n ding dan?) te gaan en vervolgens naar de rechter carburateur. Zo’n complete gaskabel bestaat uit één lange binnenkabel, twee stukken buitenkabel en een drietal stelnippels. En dat is dan specifiek voor de eerste R1100RT types, want latere types hebben een ander type kabel. Enfin, het bleek een heel gepeuter om de kabel in zijn geheel los te krijgen, maar met goede raad en een goede lamp lukte dat uiteindelijk. Toen bleek dat de nieuwe kabel ondanks beloftes van de leverancier niet was geleverd, herinnerde Timon zich dat hij bij gelegenheid een partij kabels had overgenomen waar de benodigde kabel bij bleek te zitten. Montage van die kabel bleek niet zo’n probleem te zijn met de kennis van de demontage, maar bij het goed afstellen was Jarno’s deskundigheid onmisbaar (Soeper Montör, Jawohl).

Dat werkt ongeveer als volgt:
    1. Éérst zorg je dat de kabel nergens strak staat en de gasschuiven in de carburateurs dus in rust staan.
    2. Daarna stel je de synchronisatie van beide carburateurs bij stationair toerental af.
    3. Vervolgens zorg je dat het gedeelte tussen beide carburateurs zo is afgesteld dat er net geen speling meer is, en dat de handle een beetje speling heeft.
    4. Daarna wordt de synchronisatie nog een keer zo afgesteld dat niet alleen stationair maar ook bij het gasgeven beide carburateurs mooi synchroon lopen.

En toen bleek dat Jarno ook nog humor heeft. Want toen ik al redelijk in paniek was nadat ik een aantal rondjes om mijn motor had gelopen op zoek naar het draadgat waar die M6x40 inbusbout in moest die nog op de brug bleek te liggen, bleek die er door Jarno te zijn neergelegd. “Iemand vond die bout op de vloer en ik wist even niet waar ik hem moest laten”. Hoe dan ook, de kappen konden er weer op en de klus was tot een goed einde gebracht.

Kees van Dijk had zowaar ook nog een primeur. Timon zou minder vaak aanwezig zijn in zijn motorzaak omdat hij ontdekt zou zijn in de wereld van het modellenwerk! Als bewijs daarvan werd een nieuwe folder overlegd van “Lookwell” waarin inderdaad Timon een paar keer zichtbaar was gehuld in de nieuwste kleding. Gelukkig voor ons bleek een fotograaf in Timon’s zaak wat foto’s genomen te hebben voor de folder. Bij gebrek aan beter moest Timon dan maar een jas aantrekken, maar het resultaat mag er zeker zijn.

Vermeldenswaardig is dat Kees een gasstel en een pan had meegebracht om ons van Saté met brood te kunnen voorzien (“Sateetje carterolie”), en natuurlijk had iedereen gehoor gegeven aan de oproep om iets voor bij de koffie mee te nemen. De foto’s vertellen de rest van het verhaal en tonen onze waardering voor de gastvrijheid en deskundigheid van Timon & Team van Quispel Motoren te Deurne!

Mark.